Gedanst

Ik had mijn hoogste hakken aan,
mijn haar was hoog en zag er goed uit.

Gedanst, gedanst, heel veel gedanst.
Dat is wat ik gisteren heb gedaan.

Samen met mijn vriendin Alicia,
Alicia houdt van vrouwenliefde.
Ze wou dat ik dat ook deed

Gedanst, gedanst, heel veel gedanst.
Dat is wat ik gisteren heb gedaan.

Toen ik plots een mooie heer zag,
beter nog de mooie heer zag mij.

Gedronken, gelachen, gepraat,
dat is wat ik gisteren heb gedaan.

Ik heb hem niet meegenomen,
hij was daar te bijzonder voor.

Zielig

Verwarde, meestal zielig kijkende blikken,
dat is wat ik krijg, als ik “niets” antwoord
op de vraag “wat doe je met kerst”.

Verwarde, meestal zielig kijkende blikken,
die ik dan moet geruststellen dat het niet erg is,
dat ik heus niet mee moet aanschuiven.

“maar waarom ben je alleen”
“het is kerst, je moet het toch gezellig maken”
een verwarde zielige blik geef ik dan
moeten en gezellig twee woorden die me doen rillen

Soms

Ken je de dagen,
dat alles klote is.
Dat je alleen maar dode dieren,
langs de kant van de weg ziet.
En dat je ze aan het tellen bent.

Zo een dag is vandaag,
ik heb ze niet veel,
maar ik heb ze,
soms.

Straks is het morgen,
dan is alles weer goed.

Half

Met een halve hak ben ik terug,
dat staat niet onder mijn oude rokken .
Mijn haar ligt ook weer plat,
ik sta ook een beetje scheef,
dat is alleen leuk van de drank.

Parijs is druk, duur en koud,
het werk was druk, warm en kleurig.

Morgen weer tijd om mijn plek te eigenen,
morgen weer tijd om te denken.

Ik merkte ik bij thuiskomen,
mijn huis is het mijne geworden.

De kunst van moe maar gelukkig zijn.

Bollen

Morgen weer met de hakken op de vlieger.
De vlieger brengt mij naar de lichtstad,
wederom eens babbelen over kleuren en vorm.

Net nu ik honderden bollen heb gekocht,
om deze in de rapte aan de grond te geven.
Het was opruiming bij de tuinmeneer…

30 bollen voor één euro,
kan ik niet laten liggen.

Hopelijk is in Parijs alles duur.

Beloven

De telefoon rinkelde daarnet,
het was moeder aan de andere kant.
Of ik nog leef, dat vraagt ze altijd
“leef je nog, ik hoor niks van je”
Elke zondag weer.

Na een half uur ellende te horen, hing ik op.
Ik staar dan altijd lang voor me uit.
Elke keer pakt ze een stukje geluk van me af,
na elk gesprek moet ik dat weer herwinnen.

Na het herwinnen een diepe zucht
en mezelf beloven dat ik nooit zo word.

Bladderen

Mijn huis is bijna afgeschilderd.
Schilderen doet mij altijd denken aan verbergen.
Je schildert over een slechte herinnering,
over een mislukte relatie,
een kapotte vriendschap.

De angst die je meedraagt,
voor moest het gaan bladderen.
Mijn lagen verf staan er stevig op.
Die bladderen niet.
Hoop ik.

Verslaving

Ik doe mijn werk graag,
ik maak illustraties.
Voor een handvol geld.
Dat geld maak ik op,
aan papier en penselen.
Zodat ik meer moet tekenen,
om weer te kunnen kopen.
Het is een vicieuze cirkel
die verslavend is.

Ik doe mijn werk graag,
ik ben eigen baas.
Met heel veel opperhoofden.

Mallemolen

mijn gevoel draait rond
als in een kindermolen
ik haat kindermolens
het haalt slechte dingen boven

mijn gevoel draait rond
als in een kindermolen
omdat ik fouten maak
fouten maken me duizelig

mijn gevoel draait rond
fouten maken is groeien
is wijzer worden,
maak ik me wijs

mijn gevoel draait rond
ik stop het nu
stop
nu

gestopt

Studio

Amper alles uitgepakt,
alle potloden op de plaats gezet.
Stroomt de ene opdracht na de ander binnen.
De lente moet alweer getekend worden,
de zomer heeft nieuwe vormgeving nodig.
Terwijl de koude wind buiten waait,
buig ik mij over de abstractie van een narcis.

Ik dacht daarnet het verse gras te ruiken,
ah neen, het was de kerstkrans.